wo 1 apr 2009

Koersverhalen › Dorfmann en de dames

Het afgelopen weekend had ik, als eerstejaars junior, voor geen goud willen missen. Ik mocht namelijk meedoen aan de Duitse klassieker "Köln-Schuld-Frechen" met het Sinnigebouw Wielerteam.
Wat heerlijk om zo verwend te worden:
o Gemasseerd worden (door ervaren vrouwenhanden).
o Ingesmeerd worden (eveneens door ervaren vrouwenhanden).
o Grote hotelkamer met ontspannen snurkende kamergenoot.
o Ploegleider die precies wist wat hij tegen mij moest zeggen.
o Geen nerveuze vader met zijn goed bedoelde adviezen.
o Sympathieke ploeggenoten.
o Bidons (gevuld door wederom ervaren vrouwenhanden).

Ervaren vrouwenhanden...
Toch heb ik na afgelopen zondag slechte herinneringen aan fietsende dames. Mijn hele leven droom ik er al van dat zo veel vrouwen tegelijkertijd voor mij vallen, maar laat ze dat niet tijdens de koers doen.
We haalden namelijk het vrouwenpeloton, al na 20 kilometer, in waardoor er enorme chaos ontstond: De vrouwen vielen compleet gestrest over elkaar heen (door het zien van mijn mooie ingesmeerde benen etc.). Hierdoor raakte ik op grote achterstand. Toch kon ik, dankzij de hulp van goede renners, de aansluiting vinden bij een groepje en heb ik de wedstrijd uit kunnen rijden.
Ik ben blij dat ik als junior mijn eerste klassieker uit heb kunnen rijden.
Ik wil Sinnigebouw heel erg bedanken voor de kans die ik heb gekregen. Ik heb een leuk en zeker leerzaam weekend gehad.
Zo lust ik er nog wel 10!

Rémy Dorfmann