wo 4 sep  09:00u

Een ‘nepper’ van Sandstra

Valpartijen horen jammer genoeg bij het wielrennen. Iedere wielrenner is wel een keer flink beschadigd uit een tuimeling gekomen. Je kunt er zelf wat erestrepen mee verdienen. Een wielerwijsheid luidt dan ook “pas na je eerste breuk mag je jezelf écht wielrenner noemen”.

De via het turnen bij West-Frisia belandde Wouter Sandstra knoopte deze wielerwijsheid in zijn kleine oren. Bij gebrek aan valpartijen in koers smeedde de belofte uit Enkhuizen een ingenieus plan.

Samen met zijn vriendin stapte hij op de gewone fiets voor een ritje richting de oude binnenstad van Enkhuizen. Of het liefdeskoppel vervolgens even te diep in elkaars troebele ogen keek, is op de burelen van de redactie niet bekend. Feit is wel dat het duo de sturen in elkaar liet haken. Met een gangetje van nog geen twintig kon een tuimeling niet meer worden ontlopen. Sandstra belandde op straat. Zijn vriendin dook wijselijk bovenop hem.

Waar Sandstra’s lief het stof van zich afklopte en volledig ongeschonden uit de strijd kwam, piepte Sandstra wel anders. Zowel schouder, ribben, ellenboog als pols voelden plots niet oké. Als stoere kerel trachtte hij de pijn nog te verbijten. De belofte bleek toch even minder stoer dan gehoopt. Met een van pijn vertrokken gezicht werd een dag later voor de zekerheid toch maar een ziekenhuis opgezocht, waar zowel een scheurtje in ellenboog als pols werd geconstateerd.

Voor Sandstra volgde echter direct een mededeling vanuit zijn trainersgroep. Wijzend op zijn in gips gehulde arm. “Deze telt niet. Dit is slechts een nepper”. Om toe te treden tot de ‘wielrenners’, zal hij toch nog een keer op de grond moeten duiken.